Boekrecensie van Johanna d'Armagnac
Dacht even dat het een aantrekkelijk boekje zou zijn maar ik vind het een stomvervelende opsomming van ervaringen van artsen en hulpverleners, het zoveelste ‘doktersboek’ over belevenissen met patiënten. Het lijkt of artsen steeds vaker boekjes gaan schrijven over hun patiënten. Toevallig zag ik ergens op een website dat er in de afgelopen jaren al 180 van dit soort boeken zijn verschenen, allemaal met ‘pakkende titels’.Wat dit boekje betreft, het zijn in boekvorm samengestelde columns uit de Volkskrant, maar het lijken eigenlijk columns uit een of ander EO-krantje. Ik ontkom niet aan het gevoel dat de betreffende artsen uit zijn op een aai over hun bol, maar nu eens via deemoedigheid en onderdanigheid, want ‘hij of zij heeft zoveel van die ene patiënt geleerd’. Deemoedigheid siert een mens inderdaad en ja…. het ‘werkt’. Men vindt het ontroerend. Het boekje heeft goede recensies. Ik heb het maar voor de helft kunnen uitlezen. Toen was genoeg. Geen aanrader dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten