Klik hier voor een grappig filmpje.

Het verhaal:

In het stadje Allopath ontbraken stopborden. Toen de bevolking toenam, waren er steeds meer auto-ongelukken. De garages en ziekenhuizen deden goede zaken.

Wanhopig heeft de gemeente Allopath dr. West, motorrijgeneeskundig specialist, ingehuurd om een oplossing te vinden. De inwoners keken met verwondering toe hoe dr. West en zijn medewerkers het probleem onderzochten en wachtten met spanning op zijn eindverslag.

Na weken onderzoek hield dr. West op het gemeentehuis een vergadering om zijn bevindingen bekend te maken. Auto-ongelukken worden veroorzaakt door remsporen. Er is vrijwel 100% correlatie tussen auto-ongelukken en remsporen. De stad heeft de remspoorziekte. Om de ongelukken tegen te gaan zullen de straten moeten worden geïmmuniseerd tegen remsporen.

De dankbare gemeente betaalde dr. West zijn honorarium, en vroeg hem om een methode te ontwikkelen. Dr. West was net in Hawaii geweest, waar hij de eigenaar van de wegceutische fabriek had leren kennen. Deze fabrikant produceert chemicaliën om op het wegdek te spuiten, in het bijzonder teflon. Dr. West beval dit aan als remspoorremmer. De gemeente hief extra belastingen om deze behandeling te kunnen inkopen. De straten werden bedekt met teflon, en de remsporen verdwenen.

Hierna verviervoudigde de ongelukken. De garages verdiende zoveel dat de helft van de gemeenteraadsleden besloten zelf garages te openen. Ook in het ziekenhuis was grote toename van winst. Er was gigantische vraag naar automonteurs en verzorgende voor gewonden. De vacatures stegen en de werkeloosheid zakte to bij de nul. De stadseconoom kondigde trots aan dat de economie van Allopath bloeiend was.

Maar de overgebleven raadsleden begrepen het niet. Zij dachten dat dankzij de teflonbehandeling de remspoorziekte zou zijn uitgeroeid. Waarom gebeurde er nog steeds verkeersongelukken?

Er werd weer vergaderd. Een oude kluizenaar opperde, “Remspoorziekte bestaat niet. Het was verzonnen door de wegceutische fabrikant om teflon te kunnen verkopen.” De bewoners van Allopath werden woedend op hem. Hoe durfde deze ongeleerde de wijsheid van dr. West in twijfel te trekken?

De kluizenaar stelde voor stopborden in te voeren. Maar dat kon niet. Al het geld van de gemeente was al uitgegeven aan teflon. Bovendien zou het geen zin hebben. Het was toch niet mogelijk om te stoppen op de wegen vanwege de teflonlaag. Het zou dus weggegooid geld zijn.

Bovendien werkte de bewoners inmiddels allemaal in de autoherstel-industrie of in de fabricage van krukken en rolstoelen. Als het idee van de oude kluizenaar juist zou zijn, zouden ze allemaal achteruit gaan in hun inkomen.

Dus stelde ze een College van Toezicht op de Wegen op. Ze kozen de collegeleden uit de garage-eigenaren en ziekenhuisleveranciers. De voorzitter werd dr. West.

Gezien er geen enkele studie bestond die toonde dat stopborden effectief waren tegen remspoorziekte, werden verkopers van stopborden veroordeeld voor fraude en gestraft. De bewoners van Allopath waren hierdoor opgelucht: hun inkomensbronnen waren gewaarborgd.

Maar niet alles ging goed in Allopath. De bevolking slonk. Er waren steeds minder werkende mensen, omdat de meeste invalide waren geworden. Garages en ziekenhuizen moesten sluiten. Het College van Toezicht op de Wegen werd afgeschaft. Het Remspoorziekte-journaal kon niet meer gepubliceerd worden. Hele families waren bezweken aan de remspoorziekte.

En de kluizenaar? Die leefde vrolijk en gezond voort aan de stadsrand, zonder auto’s, wegen, College of teflon. Hij fabriceerde stopborden voor het geval er nieuwe inwoners naar Allopath zouden komen, die bereid waren te luisteren naar een gek idee van een oude kluizenaar.

Deze site van Mike Adams zit bomvol met hilarische satire. Overigens is zijn hoofddoel het propageren van voedingssupplementen.