naar hoofdpagina


Voor achtergrondartikel, klik op kop.

5.5.21

PIJN IS PERSOONLIJK van Marleen Schefferlie 2017

Boekrecensie

door

Johanna d'Armagnac

De titel van dit boek vond ik een beetje misleidend.
Het lijkt daardoor of pijn helemaal wordt bepaald door karakter.
Alsof de een, een bikkel is en de ander een zwakkeling.
Toch is het moeilijk de mate van pijn bij de ander in te schatten.

Dat geest en lichaam elkaar kunnen beïnvloeden is algemeen bekend.
Als ik pijn heb ben ik niet blij.
Als dat lang duurt word ik somber.
Als ik chronische pijn heb kan ik depressief worden,
of
Iets misschien iets doen vanuit de geest
zodat de pijn misschien dragelijk wordt.
Daar gaat dit boekje over.....

Het is een sympathiek boekje.
De schrijfster, Marleen, heeft fibromyalgie.
Daar vertelt ze over.
Ze interviewt daarbij 11 mensen die ook chronische pijnklachten hebben.
Zij wisselt haar eigen verhaal af met verhalen van deze mensen
die ook ( waarschijnlijk) fibromyalgie hebben.

Een andere rode draad is de strijd om erkenning van hun pijnklachten.
Bijna alle geïnterviewden inclusief Marleen zelf krijgen die erkenning niet.
Artsen en specialisten blijken slecht om te kunnen gaan
met patiënten met pijnklachten die niet via onderzoek te diagnosticeren zijn.
Dat is begrijpelijk.
Zij willen hun patiënten helpen,
maar kunnen immers niet veel doen.
Er is ook bij hun frustratie.
Patiënt in zo'n geval moet daarentegen leren
niet geheel te steunen op de arts in zo'n geval.

De klachten die worden beschreven in het boek zijn niet mis.
De meesten hebben uiteindelijk de diagnose fibromyalgie gekregen.
Ik lees verhalen over wanhopige mensen
die dus niet terecht kunnen bij de reguliere gezondheidszorg,
en dan maar hulp zoeken bij het duistere alternatieve circuit.
Daar krijgen zij altijd wel erkenning en flink wat aandacht.
Maar het is duur en het helpt helaas niet.

Uiteindelijk ontwikkelen deze patiënten hun eigen strategie
om de pijn te kunnen beheersen.
Sommigen lukt dat best goed.
Door pijnstillers, maar vooral door 'anders' tegen hun pijn aan te kijken.
Het komt er meestal op neer dat er acceptatie is.
Er zijn enkele die daar zelfs kracht uit kunnen halen.

Meer dan een steuntje voor diegene met onbegrepen pijnklachten
is dit boekje niet, vind ik.
Het geeft geen concrete oplossingen of tips.
Maar het idee dat je niet de enige bent doet wel goed.
Het is daarom het lezen van dit boekje wel waard..

Het aantal diagnoses van chronische hepatitis B en C is gedurende de coronapandemie met 40 procent afgenomen. ... Dat betekent dat in Nederland honderden patiënten rondlopen met een aandoening die op termijn kan uitmonden in leverkanker of leverfalen.

Of er waren minder besmettingen?

Blogarchief