naar hoofdpagina


Voor achtergrondartikel, klik op kop.

30.12.21

Weer onderzoeksfraude bij LUMC

Het probleem is niet dat onderzoekers frauderen. Het probleem is het taboe op scepsis. Wetenschap is geworden tot een godheid waar niet aan getwijfeld mag worden.

‘Het risico wás laag. Hoeveel mannen van 53 zonder onderliggende aandoeningen zijn er nou in Nederland overleden aan het virus?’

Misschien is hij niet overleden aan het virus?

Ook als hij wél overleden is aan het virus, zo'n risico is nooit nul. Het risico dat een gevaccineerde overlijdt aan het virus is ook niet nul. De meeste ongevaccineerden overlijden niet.

Zijn overlijden is uiteraard zeer triest, vooral voor zijn familie, maar het doet niet af aan de legitimiteit van zijn argumenten.

Wij condoleren de familie Fransman.

28.12.21

Ruim een derde van de wilde witstaartherten in de Amerikaanse staat Ohio testte positief op SARS-CoV-2.

Hetgeen aantoont dat mondkapjes, anderhalve meter, lockdown, enz. ten spijt we geen idee hebben hoe covid zich daadwerkelijk verspreidt.

13.12.21

Een artikel over mondkapjes en hoe onze belastingcenten worden ingezet tegen corona...

Natuurkundige Daniel Miedema: Door de hele bevolking te vaccineren, zorgen we ervoor dat een resistente variant van Sars-CoV-2 gaat groeien.

"Laten we dus snel stoppen met massaal vaccineren en boosteren" bepleit hij in dit artikel. 

MeTZelf draagt nog een reden aan: wanneer iedereen 'gevaccineerd' en 'geboosterd' is blijft er geen controle groep over. Als op lange termijn zich verschijnselen voordoen waarvan men zich afvraagt of die met de 'vaccinatie' te maken hebben, is er geen ongevaccineerde groep meer om mee te vergelijken. 

We zetten 'vaccinatie' tussen aanhalingstekens omdat strikt gesproken is het corona-vaccin geen vaccin in de oorspronkelijke medische betekenis.

11.11.21

Zembla: 'De belangenpandemie'

Terugkijkend op de WHO-missie zegt Koopmans dat ze naïef is geweest.
En wij ook. Want viroloog Koopmans heeft zelf in dat lab gewerkt. Waarom werkt een Nederlandse viroloog in een Chinees militaire laboratorium?

4.11.21

Van alle aanbiedingen in de supermarkt heeft het merendeel betrekking op ongezonde voeding.

Nou én? Niemand dwingt je toch om het te kopen? Als klanten ongezond voedsel zouden boycotten dan verdween het vanzelf uit de schappen.

een klinische studie, waarin molnupiravir tweemaal daags werd gegeven aan niet-gevaccineerde volwassen patiënten met milde tot matige COVID-19

Daardoor is de kans dat je na een positieve test in het ziekenhuis belandt of aan de ziekte overlijdt aanzienlijk kleiner: maar liefst vijftig procent.
Dat is dus hoger dan de kans om in het ziekenhuis te belanden of aan de ziekte te overlijden bij milde tot matige klachten en geen pil slikken.

Er zijn nog geen bijwerkingen van het middel ontdekt.
Daarom moet het nu snel op de markt gebracht worden. Zo direct wanneer die bijwerkingen ontdekt worden, wil niemand het middel meer.

Willem van Rhenen, bedrijfsarts bij Arbo Unie en hoogleraar: bij verkoudheid, niet naar kantoor gaan. Werk vanuit huis

Leuk advies, vooral voor iemand die in de zorg werkt, of schoonmaak, of voedselvoorziening, of vervoer en transport, of als monteur ... ad infinitum. 🤔

Het ministerie van volksgezondheid vernietigt 4,1 miljoen sneltests omdat de houdbaarheidsdatum is overschreden. De tests hebben samen tientallen miljoenen euro’s gekost.

Als de overheid toch al zo veel geld had opgepot, waarom heeft ze niet lang vóór covid dat geld aan de ziekenhuizen gegeven om hun capaciteit uit te bouwen?

27.10.21

25.10.21

Vijfde aflevering van Proscoop in de serie 'Voor elk probleem een pilletje' nu beschikbaar

Het onderwerp is deze keer pillen voor hoge bloeddruk en cholesterol

Om de film te zien, klik op de kop hierboven.

Het boek van Dick Bijk dat in de film genoemd wordt hebben wij in 2018 hier gerecenseerd.

8.10.21

6.10.21

Een mooi artikel die moderne wetenschappers vergelijkt met roddelpers

Maar kijk ook naar het portret van Marie Antoinette, een blijkbaar beeldschone vrouw met dubbele kin...

3.10.21

‘Waarom heeft niemand ons gewaarschuwd?’

MeTZelf heeft geprobeerd te waarschuwen. Dat doen we nog steeds. Zoals deze ouders hebben ondervonden, GGZ schaadt.

30.9.21

Menstruatiestoornissen komen ook zonder vaccinatie heel vaak voor.

Echt waar? Dat wisten vrouwen nog niet.😜

Als mannen zouden berichten dat ze na vaccinatie impotentiestoornissen ervaren, dan zou de vaccinatiegraad acuut zakken, al komen impotentiestoornissen ook zonder vaccinatie heel vaak voor. Vrouwenproblemen zijn zo veel makkelijker te bagatelliseren.

23.9.21

De rechtbank in Groningen heeft in een principiële uitspraak bepaald dat een 12-jarige jongen zich mag laten vaccineren tegen het coronavirus tegen de wil van de vader

Zou de rechter zo ook bepalen als de ouders niet gescheiden waren en beiden tegen het vaccin waren? En als het niet ging om een vaccin maar, bij voorbeeld, een besnijdenis?

20.9.21

Het risico hierop is klein, en daartegenover staat het voordeel dat ...

...ja, wát, eigenlijk? Beschermt het HPV-vaccin écht tegen de (zeldzame) ziekte baarmoederhalskanker? Dat weten we niet.

29.8.21

Het kan veel uitmaken als het zorgperso­neel niet vriende­lijk was of te ongeduldig en gehaast

De grote toewijding van het personeel van het UMC was sowieso geweldig.

Wij plaatsen een link naar dit artikel in het kader van ons nieuwe beleid ook goed nieuws te belichten.

Op de BBC radio stelt een Britse voedingsdeskundige

dat de Japanners minder vet consumeren dan de Britten, en minder lijden aan hart- en vaatziekten. Daarentegen consumeren de Fransen meer vet dan de Britten, en hebben desalniettemin minder hart- en vaatziekten.

De Japanners drinken minder wijn dan de Britten, en hebben minder hart- en vaatziekten. De Fransen drinken meer wijn dan de Britten en hebben minder hart- en vaatziekten.

Zijn conclusie is dat hart- en vaatziekten zijn het gevolg van Engels spreken...

25.8.21

Slaappillen zorgen er wel voor dat je onder zeil gaat, maar de kwaliteit van de slaap is slecht.

Bij vrijwel alle mentale stoornissen spelen slaapproblemen een rol, zegt slaaponderzoeker Dalena van Heugten.

Ik heb vijf psychiaters gehad, acht soorten medicijnen. Zonder echt resultaat.

Trouw-lezer Hans de Jong spreekt in dit artikel over de zin van begeleiding door ervaringsdeskundigen. In deze periode is MeTZelf betrokken bij een project om begeleiding door ervaringsdeskundigen voor het voetlicht te brengen. Het gaat hier om begeleiding eventueel met tidelijke inwoning georganiseerd door ervaringsdeskundigen en niet ervaringsdeskundigen die ingehuurd worden door de GGZ. Wie meer hierover wil weten, neem contact met ons op.

22.8.21

Depressie is menselijk

Onze donkere kant anders belicht
Marc Calmeyn (psychiater en psychoanalyst)
2021

boekrecensie van Mira de Vries

Calmeyn behoort tot de categorie psychiater die stelt "Alleen mijn versie van de psychiatrie is legitiem".

Hij hekelt de stigmatisering van psychiatrische patiënten alsof psychiaters daar geen rol in spelen. Erger dan dat vindt hij de stigmatisering van de psychiatrie zélf (dus van de psychiater). "'Psychiatrie, is dat wel een medische specialiteit?'" citeert hij de criticus zonder met zélfs één woord de kritiek te weerleggen.

Calmeyn is aanhanger van de antropopsychiatrie waartoe behoren aandoeningen "die typisch menselijk zijn, dus enkel bij de mens voorkomen." (zijn schuinschrift) Ziekten als dementie en gekkenkoeienziekte behoren volgens hem tot de neuropsychiatrie. (Waarom niet gewoon tot de neurologie?) In ieder geval gaat hij er vanuit dat depressie en psychose wel bij mensen en niet bij dieren vóórkomen, al draagt hij daar geen enkel argument voor aan.

Hij stelt dat de antropopsychiatrie berust op drie peilers: "de moderne psychiatrie, de filosofie ... én de psychoanalyse." Dat is nogal een bevreemdende stelling gezien de moderne psychiatrie de biopsychiatrie is, die filosofie en psychoanalyse uitsluit.

Zijn uitgebreide kritiek op de DSM is raak. De DSM is de catalogus van geestesziektes van de Amerikaanse psychiatrische vereniging die over de hele wereld gehanteerd wordt, ook in Nederland, bijvoorbeeld door de zorgverzekeraars. Zijn alternatief voor de DSM zijn vier basispathologieën:
  1. thymopsychopathie -- handelen zonder na te denken en geen lering trekken
  2. perversie -- zich boven de wet stellen (in de woordverklaringen voert hij als voorbeeld Donald Trump op)
  3. neurose -- verstoring tussen mens en medemens vanwege onbewuste herinneringen uit de kindertijd
  4. psychose --
"Psychose is de pathologie waarin iemand zijn eigenheid verloren heeft... de grens tussen 'ik' en 'niet-ik' is verbrokkeld, vervaagd... " Mooi dat hij een definitie geeft, dat is meer dan de DSM. Maar wat kunnen we ermee? Hij zegt niets over oorzaken, hoe het ontstaat. Ook geeft hij geen grenzen aan waarmee een psychose kan worden uitgesloten. Hij verklaart slechts dat het is "Iets waar enkel de mens toe in staat is, bij het dier ontbreekt deze zelfreflectie."

Bij welke van de vier basispathologieën depressie toehoort wordt niet duidelijk. Wellicht bij geen van de vier, want hij stelt dat depressie niet zo zeer een ziekte is als een aandoening die iedereen kan overkomen (ziekte toch ook?), een vastlopen in de menselijke mogelijkheden. Hij wijst drie kenmerken van depressie aan:
  1. anhormie -- gebrek aan levenskracht, zich tot weinig kunnen bewegen
  2. anhedonie en anaesthesie (samen één kenmerk) -- geen plezier of smaak hebben in het leven
  3. aritmie -- verstoring van levensritmes zoals dag/nacht, seizoenen en lichaamsfuncties
Lichte depressie, "een depressietje", bestaat niet volgens hem. Hij zegt nergens of het vanzelf over kan gaan.

Ondanks zijn kritiek op de reguliere psychiatrie die de mens biologiseert en reduceert tot "een verzameling botten, genen, en neurotransmitters" herhaalt hij telkens voorstander te zijn van de middelen van de biopsychiatrie: antideppresiva, antipsychotica en zelfs elektroshock. Dezen zijn volgens hem "levensreddend". Vooral niet te laat ermee beginnen. Dit stelt hij te baseren op zijn eigen klinische ervaring. Hoe bijvoorbeeld antipsychotica de verbrokkelde grens tussen 'ik' en 'niet-ik' zouden kunnen herstellen of antidepressiva de levenslust zouden terugbrengen legt hij niet uit. Nergens wijst hij op de schade die deze middelen aanrichten. Alleen de bezodiazepines is hij tégen, alsof de werking daarvan anders zou zijn. Over dwang schrijft hij niets.

Raar genoeg zegt hij fan te zijn van de Open Dialogue methode terwijl die juist is ontwikkeld onder anderen als alternatief voor de medicatie waar Calmeyn zo'n fervent voorstander van is. Liefst heeft Calmeyn de baas van het werk, de wijkagent, buurtbewoners en anderen bij dat dialoog aanwezig. (Lekker privé.)

Naast slikken en elektroshock is het enig advies dat ik in het boek heb kunnen vinden, de vraag stellen: "wil ik dat mijn leven en het leven rond mij zo verder gaat?" Dat het antwoord zou kunnen zijn "Nee, laat ik er een eind aan maken" wordt nergens erin benoemd.

Alles bij elkaar kan dit boek samen gevat worden als vol tegenstrijdigheden, metaforen tot het zweverige aan toe en een wirwar aan talen. Concrete voorbeelden uit de praktijk komen in het boek niet voor. Hij verdient dus wel een pluim voor het weglaten van al dan niet fictieve psychoroddel over zijn patiënten.

19.8.21

Hij kreeg voor een maand antipsychotica voorgeschreven maar hij raakte zijn medicijnen kwijt.

Zoveelste catastrophe vanwegen (onttrekking van) psychofarmaca.

16.8.21

De slopende ziekte die de Almeloër jarenlang aftakelde, een zeldzame vorm van MS, is nu gestopt.

Als het klopt, is het geweldig dat dit kan. We houden ons aanbevolen voor updates.

14.8.21

Wat was er gebeurd als ... een psychiater erbij was betrokken toen de politie op hem af ging?

Dan was hij wellicht niet dood geschoten, maar zijn leven zou op een andere manier te gronde zijn gericht.

„Hoe kan het dat in een stad waar drugs zo vrij verkrijgbaar zijn, de politie zo met een verward persoon omgaat?”
Dit is een goede vraag. Waarom is er geen toevluchtsoord waar iemand bij wie de cannabis verkeerd valt veilig de storm in het hoofd kan uitzitten?

10.8.21

In Frankrijk priester vermoord [door] iemand die al lang psychologische problemen had.

Pillen, dus.

André den Exter, universitair hoofddocent Gezondheidsrecht: Sinds kort zijn zorgaanbieders verplicht periodiek informatie aan te leveren over onder meer de noodzaak, aard en duur van de verplichte of onvrijwillige zorg zoals uitgevoerd.

Dat is helemaal niet nieuw, het was onder de oude wet ook al zo. Hoe vaak de wet ook gewijzigd wordt, de de facto rechtspositie blijft altijd hetzelfde. Zodra de deur achter je in het slot valt, gaat automatisch het papier waar je rechten op staan geschreven door de versnipperaar. Het is immers onmogelijk om ze af te dwingen.

Haar advies voor patiënten die een ingewikkelde nieuwe operatie wordt voorgesteld: „Vraag altijd eerst een second opinion aan in een ander ziekenhuis.”

En draag geen witte broeken, ook niet wanneer je verpleegster bent. Weeg medische ongemakken tegen de risico's van een ingreep.

Het Nederlandse bijwerkingencentrum Lareb heeft zo'n 600 meldingen binnengekregen over oorsuizen na coronavaccinaties.

Hoe komt het nou dat een vriendelijke jongeman die anderen helpt bij het sjouwen met boodschappen, van wie je het totaal niet verwacht, ineens hoofdverdachte is in deze gruwelijke zaak?

Pillen?

‘Wij gaan niet zomaar naar een school om kinderen te vaccineren zonder dat de ouders dat weten, zoals soms wordt gesuggereerd op sociale media. Bij de 12- tot 15-jarigen is bovendien toestemming van de ouders gewenst.’

Gewenst?

9.8.21

Op basis van deskundigen noemt de rechtbank O. sterk verminderd toerekeningsvatbaar.

Volgens de participatiewet zou het pakkettenbedrijf dat deze jongeman in dienst nam een pluim moeten krijgen.

8.8.21

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) ontving zeker negentien meldingen over Föllings en zijn instelling.

Onderzoekers van Follow the Money leggen het accent bij justitie die een foute VOG (Verklaringen Omtrent het Gedrag) heeft afgegeven. Jammer dat zij zich niet afvragen waarom die negentien meldingen bij de IGJ blijkbaar geen alarmbellen deden afgaan. Met wat dieper onderzoek waren ze erachter gekomen dat de IGZ zovéél meldingen ontvangt, dat een "zorgcowboy" niet opvalt. Psychische zorg is immers een beroep waarin geen effectieve en veilige instrumenten bestaan.

5.8.21

Zo’n behandeling bestaat lang niet altijd uit specialistenwerk, zoals medicatie of psychotherapie, maar kan ook verbeteren van sociaal-maatschappelijke ondersteuning, het verminderen van eenzaamheid of de inzet van thuiszorg zijn.

Als het waar is dat psychiaters dit inzetten bij ouderen die hun leven als voltooid beschouwen (is het waar?) waarom zetten ze het dan niet in bij suïcidale jongeren?

3.8.21

Aducanumab - een middel tegen Alzheimer?

Ook in Nederland werd enkele weken geleden in de meeste media gerapporteerd over dit "hoopgevend" middel. MeTZelf was voor de verandering terughoudend met commentaar. We gingen er vanuit dat het gauw genoeg zou teleurstellen. Maar dat dat zó snel zou gebeuren verbaast zelfs ons.

In een publicatie van 29 juni 2021 wordt onthuld hoe medewerkers van de Amerikaanse "waakhond" FDA in achterkamertjes hebben afgesproken met vertegenwoordigers van de fabrikant Biogen om het middel erdoor te duwen ondanks het bewezen gebrek aan effectiviteit. Hiermee toont de FDA zich nogmaals als een zinloos en schadelijk instituut.

Deze maand verscheen in een Amerikaans tijdschrift een artikel over seksueel misbruik door mannelijke gynocologen.

Dit komt ook in andere specializaties voor, bv fysiotherapie en GGZ. Vroeger hadden wij een collega activiste die zich over dit onderwerp boog. Helaas is zij jaren geleden met de noorderzon vertrokken. Ook haar website is niet meer vindbaar. Wie kent iemand in Nederland of Vlaanderen die met dit onderwerp bezig is, of wil het zelf oppakken?

2.8.21

Dagelijkse cocktail medicijnen en slaapmiddelen...

Waarvoor hij TBS krijgt, dus meer van hetzelfde.

Hoe begon dit eigenlijk? Van grote, lieve en zorgzame knuffelbeer naar een kluizenaar met angstbeelden. Want was net zijn baan als manager kwijt door een burn-out. Waarschijnlijk antidepressiva, voorgeschreven door de huisarts. Nu is zijn leven in duigen en komt nooit meer goed, zijn moeder is dood, de familie schaamt zich te pletter, zijn vriendin heeft de relatie verbroken en de belastingbetaler mag het allemaal financieren.

30.7.21

Het alarmsignaal ging twee minuten af, maar werd niet gehoord omdat de deuren op de afdeling waren gesloten vanwege het verhoogde infectierisico in verband met de coronacrisis.

Mogen we voorstellen, een babyphone?

In Israël ... brak bij een half procent van de ingeënte zorgmedewerkers het coronavirus door het vaccin heen

Het virus brak door het vaccin heen? Of had iemand de deur van het vaccin open laten staan?

Hoedanook, die halve procent is pas interessant wanneer we weten bij hoeveel niet-ingeënte zorgmedewerkers het virus geconstateerd werd, ter vergelijking.

17.7.21

Een dag uit het leven van Tinkerbel

door Imke Gilsing

2021

Boekrecensie van Mira de Vries

Gilsing is een begaafde schrijfster. Zij tekent haar levensverhaal op in spannende stijl met daarin een prominente plek voor haar 'psychose'. Ik heb het boek besteld omdat ik benieuwd was wat Gilsing ziet als de oorzaak van haar psychose en hoe zij denkt dat zij behandeld had moeten worden. Op beide vragen heb ik antwoord ontvangen.

Voor Gilsing was haar psychose een soort droom bij het wakker zijn die circa een maand duurde. Dit is geloofwaardig. Er zijn meer mensen die hun zo genaamde psychose omschrijven als een droom. Als we in onze slaap verhalen kunnen beleven, waarom dan niet wanneer we wakker zijn? De details waarmee Gilsing haar langdurige droom omschrijft wijzen óf op een briljant geheugen óf op latere aanvulling vanuit haar fantasie.

Zij wijt haar psychose aan het 'oppotten van emoties en ervaringen' als gevolg van psychische mishandeling door haar vader. Of dat kan kloppen weet ik niet. Zij heeft zeker wel gelijk dat eenzame opsluiting het erger maakte. Het verblijf in een isoleercel is extreem schadelijk voor de geest.

Niet elke 'psychose' is een droom. In de praktijk wordt ieder gedrag dat door de omgeving onbegrepen of afgekeurd is 'psychose' genoemd door psychiaters, inclusief door henzelf veroorzaakte toxische deliria. Hier toont Gilsing een blinde vlek die men vaker tegenkomt in egodocumenten. Zij gaat er vanuit dat zij als ervaringsdeskundige kan spreken over wat een psychose is, terwijl in werkelijkheid de ene vermeende psychose de andere niet is.

Het is een bekend gegeven dat mensen met een nare jeugd grotere kans hebben in aanraking te komen met psychiatrie. Waarom dat juist zou culmineren in deze droom op dit moment is niet verklaarbaar. Als lezer vraag ik me af of Gilzing op de retraite waar de droom ontstond is blootgesteld aan een verkeerd kruidentheetje of iets dergelijks, al te meer omdat haar moeder erachter kwam dat 'psychoses' vaker ontstaan op die retraite.

Merkwaardig genoeg ziet Gilsing heil in het neurolepticum (drogeermiddel) dat ze voorgeschreven wordt. Ze benoemt zelfs zonder sarcasme de fabrikant in haar dankwoord. Zij denkt dat als zij dat middel eerder was toegediend -- ondanks dat zij het aanvankelijk weigerde -- zij eerder uit haar droom was gekomen. Tegelijkertijd benoemt zij ook de zware lichamelijke gevolgen van het drogeermiddel. En zij ziet de schade van de drogering aan het functioneren van de anderen om haar heen in het ziekenhuis. Maar wanneer er op de afdeling iemand overlijdt, bedenkt ze niet dat dit het gevolg van de drogering zou kunnen zijn.

Op de laatste pagina vermeldt zij anderhalf jaar later weer ziek te zijn geworden. Dit is overigens in strijd met wat zij schrijft in het voorwoord. Deze nieuwe ervaring vind zij nog erger dan de eerste, zegt zij, zo erg, blijkbaar, dat zij er niet over wil schrijven. Of misschien hebben we nog een boek van haar tegoed. We komen in dit boek er niet achter of zij zich bewust is van de mogelijke rol van het neurolepticum in die tweede ellende.

Het was voor Gilsing een schok te ontdekken dat een psychiatrische afdeling niet een plaats is waar 'je op een bank zit met een doos tissues in de buurt, of beter nog, lui op een lekkere sofa ligt, en dan je verhaal mag doen.' Merkwaardig dat er nog altijd mensen zijn die dat ongegronde clichébeeld koesteren. Wie het niet als 'patiënt' heeft meegemaakt schijnt geen idee te hebben wat zich afspeelt achter de gesloten deuren van de psychiatrie. Wie er werkt zet oogkleppen op, zwijgt, liegt of heel soms, luidt de klok en betaalt daar duur voor.

Het alternatief voor de psychiatrische mishandelingen dat Gilsing voor ogen ziet is Open Dialogue. Deze in West-Lapland (waar waarschijnlijk meer rendieren wonen dan mensen) ontwikkelde techniek heeft als kernpunt het luisteren naar de persoon in kwestie. Luisteren is in de reguliere psychiatrie een radicaal idee. Het voordeel van deze techniek is dat het geweldloos is en dus geen verdere schade aanricht. Gilsing, die zich na haar carrière in ontwikkelingshulp toont minder naïef te zijn dan toen zij eraan begon, blijft naïef wat betreft de GGZ. Luisteren is arbeidsintensief, dus duur. En waar vind je de arbeidskrachten die dat kunnen? Het is makkelijker iemand plat te spuiten en in een isoleercel te smijten. Daarom zal dat blijven gebeuren, ook in Finland. Bovendien is luisteren niet de oplossing voor iedereen die in de psychiatrie terecht komt. Bijvoorbeeld bij iemand die toevallen of toxische deliria heeft, of die vanwege autisme zijn verhaal niet kan vertellen, is de Open Dialogue methode zinloos. Voor zo iemand is
de oplossing geweldloze bescherming. Open Dialogue is dus geen psychiatrische panacee.  

MeTZelf nodigt Gilzing en haar stichting The Tinkerbell Family! (waarom moet dat in het Engels?) uit om zich aan te sluiten bij de internationale beweging voor menswaardige zorg buiten de psychiatrie. Weliswaar is het vechten tegen de Bierkaai gezien het bijna universele bijgeloof in de psychiatrie en de rijkelijk gefinancierde lobby van de farmaceutisch industrie. Toch zouden al die kleine, versnipperde initiatieven zoals die van Gilsing bij elkaar gebundeld wellicht ooit iets kunnen bereiken. Ondertussen gaat de massale schade aan mensenlevens door psychiatrie gewoon door.

14.7.21

Het motief van de 67-jarige is nog een raadsel.

Pillen?

Update: Raadsel opgelost.

‘Ik ben bij mijn psychiater geweest en die heeft mijn medicijnen veranderd. Ik word gek in mijn hoofd. Ik hoor een hoge piep in mijn hoofd. Ik ga helemaal kapot als ik mijn oude medicijnen niet terugkrijg’.

9.7.21

De man werd door politieagenten overmeesterd en is inmiddels overgedragen aan hulpverleners.

Waardoor zijn leven zonder eerlijk proces voorgoed verwoest is, en wij nooit zullen weten wát precies hij gedaan heeft en waarom. En het vloeistof? Dat was misschien water?

1.7.21

FDA (farmaceutische waakhond in de VS) roept in juni 2021 95 producten terug...

  1. NP Thyroid 15 thyroid tablets,

  2. NP Thyroid 30 thyroid tablets,

  3. NP Thyroid 60 thyroid tablets,

  4. NP Thyroid 90 thyroid tablets,

  5. NP Thyroid 120 thyroid tablets

  6. Acetazolamide tablets, 125 mg, 100 tablets.

  7. Amantadine hydrochloride tablets, 100 mg, 100-count bottle.

  8. Amlodipine and olmesartan medoxomil tablets, 10 mg/20 mg, 30 tablets.

  9. Amoxicillin tablets, 500 mg, 100 tablets.

  10. Auryxia (ferric citrate) tablets, 210 mg, 200 tablets.

  11. Balziva 28 Day (norethindrone and ethinyl estradiol) tablets, 6 blister card dispensers, 28 tablets each.

  12. Banophen (diphenhydramine HCl) capsules, 25 mg, 100 capsules.

  13. Banzel (rufinamide) tablets, 200 mg, 120 tablets.

  14. Belsomra (suvorexant) tablets, 10 or 20 mg, 30 tablets in 3 blister cards.

  15. BENICAR tablets, 40 mg, 30 tablets.

  16. Benztropine mesylate tablets, all pack sizes, styles and strengths.

  17. Bisoprolol fumarate and hydrochlorothiazide tablets, 2.5 mg/6.25 mg, 100-count bottles.

  18. Brilinta (ticagrelar) tablets,

  19. Briviact (brivaracetam) tablets, 50 mg, 60-count bottle.

  20. Bupropion hydrochloride tablets, 75 mg, 100 tablets.

  21. Buspirone hydrochloride tablets, 15 mg, 100-count bottle.

  22. Calcium acetate capsules, 667 mg, 200 capsules.

  23. Carbidopa and levodopa tablets, 25 mg/100 mg, 100 tablets.

  24. Cetirizine hydrochloride tablets, 10 mg, 300 tablets.

  25. Chantix (varenicline) tablets, Continuing Month Box contains: 4 Continuing Weeks (1 mg x 56 tablets).

  26. Chantix (varenicline) tablets,

  27. Clindamycin hydrochloride capsules, 150 mg, 100-count bottles.

  28. Colcrys (colchicine) tablets, 0.6 mg, 30 tablets.

  29. Coreg CR (carvedilol phosphate) extended-release capsules, 80 mg, 30-count bottles.

  30. Corgard (nadolol) tablets, 40 mg, 100 tablets.

  31. Creon (pancrelipase) delayed-release capsules,

  32. Darifenacin extended-release tablets, 7.5 or 15 mg, 30 tablets.

  33. Desvenlafaxine extended-release tablets, 25 mg, 30 tablets.

  34. Edarbi (azilsartan medoxomil) tablets, 80 mg, 30 tablets.

  35. Edarbyclor (azilsartan medoxomil and chlorthalidone) tablets

  36. Eletriptan hydrobromide tablets, 20 mg, 6 (1×6) unit-dose tablets.

  37. Enalapril maleate tablets, 2.5 mg, 100 tablets.

  38. Erythromycin tablets, 250 mg, 30 tablets.

  39. Eszopiclone tablets, 3 mg, 100 tablets.

  40. Ezetimibe and simvastatin tablets, 10 mg/10 mg, 30 tablets.

  41. Fenofibrate capsules, 67 mg, 100 capsules.

  42. Fexofenadine hydrochloride tablets, 180 mg, 100 tablets.

  43. Glyxambi (empagliflozin and linagliptin) tablets, 25 mg/5 mg, 30 tablets.

  44. Haloperidol tablets, 20 mg, 100-count bottle.

  45. Ivermectin tablets, 3 mg, 20 tablets (2 soil Strips of 10 tablets each).

  46. Jentadueto XR (linagliptin and metformin hydrochloride) extended-release tablets, 5 mg/1,000 mg, 30 tablets.

  47. Lamotrigine extended-release tablets, 250 mg, 30 tablets.

  48. Leucovorin tablets, 15 mg, 24 tablets.

  49. Levoxyl tablets, 150 mcg, 100-count bottle.

  50. Levothyroxine sodium tablets, 125 mcg (0.125 mg), 90 tablets.

  51. Linzess (linaclotide) capsules, 72 mcg/capsule, 30 capsules.

  52. Lithium carb capsules, 150 mg, 100 capsules.

  53. Livalo (pitavastatin) tablets, 2 mg.

  54. Loratadine tablets, 10 mg, 100 ND 24H.

  55. Lyrica (pregabalin) capsules, 200 mg, 90-count bottle.

  56. Meloxicam tablets, 7.5 mg, 100 tablets.

  57. Metformin HCl extended-release tablets, 500 mg, 100- or 500-count bottles.

  58. Methocarbamol tablets, 500 mg, 500 tablets.

  59. Metoprolol tartrate and hydrochlorothiazide tablets, 50 mg/25 mg, 100 tablets.

  60. Micardis (telmisartan) tablets, 80 mg, 30 per folding carton.

  61. Nadolol tablets, 40 mg, 100 tablets.

  62. Namzaric (memantine HCl extended release and donepezil HCl) capsules, 14 mg/10 mg, 30 capsules.

  63. Neomycin sulf tablets, 500 mg, 100-count bottle.

  64. Niacin tablets, 250 MG.

  65. Nitrofurantoin macrocrystals capsules, 25 mg, 100 capsules.

  66. Norvir (ritonavir) tablets, 100 mg, 30 tablets.

  67. Nuedexta (dextromethorphan HBr and quinidine sulfate) capsules, 20 mg/10 mg, 60 capsules.

  68. Ondansetron HCL tablets, 4 mg, 30 tablets.

  69. Orilissa elagolix tablets, 150 mg per tablet, equivalent to 155.2 mg elagolix sodium, 28 tablets for 28 days, 4-week blister pack, each weekly blister pack contains 7 tablets.

  70. Pantoprazole sodium delayed-release tablets, 20 mg, 90 tablets.

  71. Phenobarbital tablets, 32.4 mg, 100 tablets.

  72. Phentermine HCL capsules, 30 or 37.5 mg, 100 capsules.

  73. Pravachol tablets, 40 mg, 90 tablets.

  74. Pregabalin capsules, 300 mg, 90 capsules.

  75. Rybelsus (semaglutide) tablets, 7 mg once daily, 30 tablets in 3 blister packs. .

  76. Steglatro (ertugliflozin) tablets, 15 mg, 30 tablets.

  77. Sulindac tablets, 200 mg, 100-count bottles.

  78. Symproic (naidemedine) tablets, 0.2 mg, 30 tablets.

  79. Synjardy (empagliflozin and metformin hydrochloride) tablets; 12.5 mg/1,000 mg or 25 mg/1,000 mg; 30 or 60 tablets.

  80. Synthroid (levothyroxine sodium) tablets, in all pack sizes, styles and concentrations.

  81. Theophylline (anhydrous) extended-release tablets, 400 mg, 100 tablets.

  82. Tirosint (levothyroxine sodium) capsules, 175 mcg, 3 blisters X 10 capsules.

  83. Tramadol hydrochloride tablets, 100 mg, 100-count bottle.

  84. Trazodone hydrochloride tablets, 50 mg, 100 tablets.

  85. Tri-Lo-Marzia tablets, 0.180MG/0.025MG, 0.215 MG/0.025MG or 0.250MG/0.025MG, 3X28 BPK.

  86. Triumeq (abacavir, dolutegravir, and lamivudine) tablets, 600 mg/50 mg/300 mg, 30 tablets.

  87. Trokendi XR (topiramate) extended-release capsules, 100 mg, 30 capsules.

  88. Tylenol (acetaminophen) pain regular-strength liquid gels, 20 liquid gels, 325 mg.

  89. Ubrelvy tablets, 100 mg, 10UD CPLT.

  90. Valsartan tablets, 40 mg, 30 scored tablets.

  91. Verapamil hydrochloride extended-release tablets, 120 mg.

  92. Vimpat (lacosamide) tablets, 100 or 200 mg, 60-count bottle. Manufactured for: UCB, Inc. Lot #: 912056.

  93. Vraylar (cariprazine) capsules, all pack sizes, styles and strengths.

  94. Xigduo XR (dapgliflozin/metformin HCl) extended-release tablets, 5 mg/1,000 mg or 10 mg/1,000 mg, 30 or 60 tablets.

  95. Zolpidem tartrate sublingual tablet, 3.5 mg, 30-unit dose pouches.

24.6.21

,,Hij is al een aantal keer opgenomen geweest, maar elke keer gaat het weer mis.’’

Een zeer triest verhaal maar helaas voor zijn moeder gaat TBS het niet oplossen, zelfs niet de veiligheid van de omwonenden. De psychofarmaca die hem -- waarschijnlijk onder dwang -- zijn toegediend hebben hem al evenveel geschaad als de 3-MMC. Een oplossing zou zijn een gesloten instelling met menswaardige omstandigheden waar alle middelen op juiste manier worden afgebouwd en geen nieuwen worden toegevoegd. Helaas bestaat zo'n plek niet.

23.6.21

Regelmatig wordt er bij patiënten (na toestemming) een extra buisje bloed afgenomen voor onderzoek.

Toestemming van wie? Bent u ooit gevraagd om toestemming? Zo ja, had u ook gedurft "nee" te zeggen? Hoe wordt gecontroleerd dat lichaamsmateriaal alleen wordt gebruikt voor het doel waarvoor de patiënt toestemming (wordt beweerd) heeft gegeven?

De advocaat van V., Peter Timmers stelde twee weken geleden dat zijn cliënt volledig ontoerekeningsvatbaar was en de vergrijpen hem daarom niet aangerekend konden worden.

Hoe kan iemand die "volledig ontoerekeningsvatbaar" is het schoppen tot zorgmedewerker in een verpleeghuis?

Deze mensen zijn ziek in de geest en worden behandeld als patiënt.

Ze doen dingen die we absoluut niet kunnen toestaan. Maar ziek? Geen enkele geaardheid hoort thuis in de geneeskunde. Als ze in de gevangenis hadden gezeten ipv in de TBS had dit niet kunnen gebeuren.

21.6.21

Het Soteria concept

Gisteravond heeft een van jullie bestuursleden deelgenomen aan een ZOOM-symposium over Soteria in Israël. Soteria is een concept in het bijstaan van mensen met een gedragscrisis (ook wel genaamd psychose).

Het eerste Soteriahuis is opgesteld door psychiater Loren Mosher in Californië in 1971. Zijn idee was om mensen met een eerste episode op te vangen zonder isoleren of vastbinden, zonder psychofarmaca en zonder personeel in een machtspositie. Deze benadering bleek uitermate succesvol en Mosher haalde veel betere resultaten dan de reguliere GGZ. Uiteraard pikte de gevestigde psychiatrie dit niet, en politici werden onder druk gezet om de subsidie in te trekken, waardoor Soteria ten onder ging.

Hetzelfde lot beging het Soteriahuis in Alaska begin deze eeuw.

Volgens Wikipedia zijn er tegenwoordig Soteria-projecten in Zweden, Finland, Duitsland, Zwitserland, Hongarije en de VS. Deze informatie is waarschijnlijk verouderd want in de VS is er op dit moment geen Soteria en de huizen in Israël worden niet genoemd.

Ook in Israël is het Soteria-concept tegengewerkt door de autoriteiten. Dankzij filantropie kwamen de huizen toch van de grond. Op dit moment zijn er drie Soteriahuizen, één voor mannen, één voor vrouwen, en één gemengde (in een buurt waar gemengd wonen aanvaardbaar is). Een vierde voor Arabische inwoners is nu in oprichting. Inmiddels zijn alle vier de ziekenfondsen in Israël geïnteresseerd in Soteria en onderhandelen met de oprichters over de voorwaarden waaronder een verblijf bekostigd kan worden.

Teleurstellend aan het verhaal over Soteria Israël is dat uiteindelijk maar weinig mensen Soteria verlaten zonder psychofarmaca. Een uitleg hiervan zou kunnen zijn dat anders dan bij het project van Loren Mosher, hebben de meeste mensen die in de Israëlische Soteria terecht komen al meerdere reguliere GGZ-opnames achter de rug. Hun zenuwstelsels zijn dus al beschadigd door de psychofarmaca. De meerwaarde van Soteria boven de GGZ is dan vooral de menswaardige bejegening. Om geen draaideurpatiënten te worden (instelling in, instelling uit, instelling weer in, enz) zouden mensen bij de eerste episode moeten kunnen worden opgevangen in een Soteriahuis, zonder psychofarmaca. 

Wil u meer weten over Soteria en mogelijk bijdragen aan de oprichting van Soteria Nederland? Neem contact op met MeTZelf en we zullen u helpen in contact te komen met gelijkgestemden in andere landen. 

15.6.21

De coronavirussen Sars en Mers zijn namelijk ook van vleermuizen via andere dieren op mensen overgesprongen.

Dat is niet bewezen. Het is nogal onwaarschijnlijk. Corona-virussen zijn voor mensen niet gevaarlijk ... tenzij ze genetisch gemanipuleerd zijn. En dat waren Sars en Mers waarschijnlijk ook ... mislukte biologisch wapens, want weinig mensen bezweken eraan.

De wetenschappers van het Wuhan Institute of Virology zijn altijd zeer open geweest over waar ze mee bezig waren.
Dat is waar. Hun publicaties zijn de bewijzen dat het instituut bezig was met het genetisch manipuleren van de anders onschadelijke coronavirus.

Viroloog Rottier durft zich niet voor te stellen wat de consequenties zouden zijn als het virus ontsnapt blijkt uit het lab. ,,Dat zou voor China repercussies geven met immense gevolgen."
Welnee. China lacht ons uit. Wie doet ze wat? Een handelsembargo? Zonder Chinese producten draait niets. Het zou hoogstens repercussies hebben voor virologen die boter op hun hoofd hebben waaronder Fauci, Daszak en de Nederlanders die in dit artikel genoemd worden.

Nota Bene: MeTZelf heeft hierover al 14 maanden geleden gepubliceerd. Telkens opnieuw blijkt dat wij gelijk krijgen. Misschien een gegeven waar journalisten hun voordeel mee kunnen doen?

Een zoveelste familiedrama veroorzaakt door psychofarmaca?

De patiënt is de afnemer van de zorg.

Is dat zo? Of is de patiënt onderdeel van het zorgproduct?

De Volksbank mocht financieel directeur Pieter Veuger niet ontslaan. De topman meldde zich ziek – één dag voor hij de brief ontving dat zijn ontslag zou worden besproken met de Raad van Commissarissen.

Er wordt niet vermeld of hij daadwerkelijk ziek wás. Zo'n topman zal heus geweten hebben dat zijn ontslag de volgende dag zou worden besproken. Of hij wel of niet goed functioneerde schijnt niet van belang te zijn -- een typisch geval van misbruik van de ziekterol om conflicten op te lossen.

7.6.21

Huisarts Berend Jansen -- einddoel: zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk vaccineren

En daarvoor moet de Gezondheidsraad volgens deze huisarts informatie aan burgers verborgen houden.

13.5.21

Zembla: Bij kinderen onder de 12 jaar is wettelijk de toestemming van de ouders nodig om het kind te kunnen behandelen. Als de ouders de behandeling afwijzen, moet de arts zich niet wenden tot Veilig Thuis, maar tot de Raad voor de Kinderbescherming.

Allebei fout. Wat heeft het voor zin dat wettelijke toestemming van de ouders nodig is, als bij weigering, de ouders uit de rechtelijke macht worden gezet? Het komt er dan op neer dat de ouders alleen Ja mogen zeggen en geen Nee, terwijl hoe langer hoe meer blijkt dat veel medisch geweld zinloos en schadelijk is en artsen niet altijd enkel het belang van de patiënt dienen.

5.5.21

PIJN IS PERSOONLIJK van Marleen Schefferlie 2017

Boekrecensie

door

Johanna d'Armagnac

De titel van dit boek vond ik een beetje misleidend.
Het lijkt daardoor of pijn helemaal wordt bepaald door karakter.
Alsof de een, een bikkel is en de ander een zwakkeling.
Toch is het moeilijk de mate van pijn bij de ander in te schatten.

Dat geest en lichaam elkaar kunnen beïnvloeden is algemeen bekend.
Als ik pijn heb ben ik niet blij.
Als dat lang duurt word ik somber.
Als ik chronische pijn heb kan ik depressief worden,
of
Iets misschien iets doen vanuit de geest
zodat de pijn misschien dragelijk wordt.
Daar gaat dit boekje over.....

Het is een sympathiek boekje.
De schrijfster, Marleen, heeft fibromyalgie.
Daar vertelt ze over.
Ze interviewt daarbij 11 mensen die ook chronische pijnklachten hebben.
Zij wisselt haar eigen verhaal af met verhalen van deze mensen
die ook ( waarschijnlijk) fibromyalgie hebben.

Een andere rode draad is de strijd om erkenning van hun pijnklachten.
Bijna alle geïnterviewden inclusief Marleen zelf krijgen die erkenning niet.
Artsen en specialisten blijken slecht om te kunnen gaan
met patiënten met pijnklachten die niet via onderzoek te diagnosticeren zijn.
Dat is begrijpelijk.
Zij willen hun patiënten helpen,
maar kunnen immers niet veel doen.
Er is ook bij hun frustratie.
Patiënt in zo'n geval moet daarentegen leren
niet geheel te steunen op de arts in zo'n geval.

De klachten die worden beschreven in het boek zijn niet mis.
De meesten hebben uiteindelijk de diagnose fibromyalgie gekregen.
Ik lees verhalen over wanhopige mensen
die dus niet terecht kunnen bij de reguliere gezondheidszorg,
en dan maar hulp zoeken bij het duistere alternatieve circuit.
Daar krijgen zij altijd wel erkenning en flink wat aandacht.
Maar het is duur en het helpt helaas niet.

Uiteindelijk ontwikkelen deze patiënten hun eigen strategie
om de pijn te kunnen beheersen.
Sommigen lukt dat best goed.
Door pijnstillers, maar vooral door 'anders' tegen hun pijn aan te kijken.
Het komt er meestal op neer dat er acceptatie is.
Er zijn enkele die daar zelfs kracht uit kunnen halen.

Meer dan een steuntje voor diegene met onbegrepen pijnklachten
is dit boekje niet, vind ik.
Het geeft geen concrete oplossingen of tips.
Maar het idee dat je niet de enige bent doet wel goed.
Het is daarom het lezen van dit boekje wel waard..

Het aantal diagnoses van chronische hepatitis B en C is gedurende de coronapandemie met 40 procent afgenomen. ... Dat betekent dat in Nederland honderden patiënten rondlopen met een aandoening die op termijn kan uitmonden in leverkanker of leverfalen.

Of er waren minder besmettingen?

20.4.21

De artsen stoppen onmiddellijk met de medicatie

Niet geloofwaardig. En ook niet "Daarna heeft hij diepe hersenstimulatie ondergaan en sindsdien zijn de bewegingsstoornissen verleden tijd."

13.4.21

Slaan, stompen, krabben en hardhandig vastpakken. De vrouw (83) greep haar man (84) zelfs een keer bij de keel.

Geachte rechter, had gevraagd aan de huisarts om te kijken of er niet wat pillen kunnen worden afgebouwd.

10.4.21

‘Hopelijk knappen zij snel weer op.’

Waarschijnlijk niet, want ze zullen wel naar de psychiatrie gebracht zijn.

7.4.21

Bijwerkingen nu officieel op de bijsluiter van het AstraZeneca-vaccin

Wat schieten we daar mee op?

Ambtenaren gaan zich bemoeien met de afweging of een behandeling van een jongen met een depressie nodig is, of dat een meisje met autisme wel echt zal opknappen van die dure zorg.

Nou én? Zijn dat geen zinnige afwegingen? Zou ook bij somatische zorg moeten gebeuren. En de zorg vóór de decentralisatie waar zo nostalgisch over wordt gedaan was evenmin op orde. Dat is juist de reden dat een alternatief model is ingevoerd.

31.3.21

En niet alleen onze ouderen...

Met dank aan PsychSearch voor toestemming voor overname.

Planten maken vluchtige stoffen aan waarmee ze buurplanten alarmeren als ze worden aangevreten.... Dan kan de buurplant zijn eigen verdediging alvast in stelling brengen.

Zou het bij mensen ook zo kunnen werken? Dat juist de isolatie ons meer kwetsbaar maakt voor ziekte?

13.3.21

Naar omstandigheden nogal slecht

Een verhaal over burn-out en depressie 
door Inger Boxsem 
 
Boekrecensie van Mira de Vries
 

De auteur is een begaafde journaliste. Dat blijkt uit de banen die ze bemachtigt. En uit haar schrijfstijl waardoor dit boek uitnodigt om in één ruk uitgelezen te worden.

Ze had een lieve hardwerkende man, een mooi huis en een baan bij de televisie* die ze leuk vond ondanks het gebrek aan grenzen en de verstoorde arbeidsrelaties. Ze wilde nog iets, kinderen, blijkt uit de hormoonkuren die ze onderging voor haar zwangerschappen. Ze was slechts één iets vergeten: tijd in haar agenda te reserveren om die kinderen te verzorgen. Deze gezinstrein móést ontsporen.

Als lezer bekroop mij het gevoel dat er hulptroepen bijtijds naar haar toe hadden moeten worden gestuurd: een vertrouwenspersoon voor het werk, een gezinscoach voor de regie thuis, een baker voor de huilbaby, een huishouder, een kok. Maar die waren er allemaal niet. Je vraagt je af hoe ze het heeft uitgehouden tot haar kinderen, een meisje en een jongetje, vier en twee jaar waren. Op de vooravond van Sinterklaas in de rij bij de Hema kreeg Boxsem een huilbui. Ze boft dat omstanders niet de crisisdienst hebben gebeld. Dan was dit boek er niet gekomen.

Door het hele boek benadrukt Boxsem haar visie dat zij lichamelijk ziek is. Zij kreeg "kortsluiting" in haar hersenen. Daardoor zijn haar cortisol en serotonine verstoord. Niet dat die onderzocht zijn, dergelijke onderzoeken bestaan niet. Haar "lichamelijke" klachten bestaan uit "geheugenverlies, concentratieproblemen, overgevoeligheid voor geluid en slapeloosheid" al kan een arts die klachten niet waarnemen.

Zij komt niet onvoorbereid tot die mening. Zij heeft zich goed ingelezen en kiest bewust voor de Swaab kant van het debat. Dehue beschuldigt zij van een "farmaceutisch complottheorie". Zij hekelt hoogleraren die dingen schrijven als dat de moderne mens verleerd heeft met tegenslagen om te gaan. Dat plaatst volgens haar de schuld bij het individu (dus bij háár) in plaats van bij de samenleving. Het thema schuld keert steeds terug. Hierin is zij niet logisch. Als er sprake van ziekte is, waarom zou er überhaupt een schuldvraag zijn? Ziekte is toch vooral een kwestie van pech?

Dat Boxsem niet alleen een burn-out heeft maar ook een depressie bepaalt zij onder andere aan de hand van een "zelftest op internet … het was van belang dat er een goede diagnose werd gesteld, waarschuwde alle sites." Tja, wie financiert die sites? "Onderzoek had uitgewezen dat depressie in sommige gevallen zelfs zichtbaar is in de hersenen. … de hippocampus [is] gekrompen. … Aha. Dit verklaarde mijn geheugenverlies." Maar die onderzoeken worden gedaan op mensen die antidepressiva slikken. Het is onmogelijk te bepalen of de krimp van de hippocampus, mocht die er al zijn, veroorzaakt wordt door de vermeende depressie of door de pillen. Bovendien is de hippocampus van Boxsem niet onderzocht dus er is niets verklaard.  

Een van de psychologen die haar behandelt oppert de bizarre stelling dat Boxsem twee aparte, discrete ziektes heeft, burn-out én depressie. De behandeling van de één is volgens de psychologe omgekeerd van de behandeling van de ander. Dit zou verklaren waarom zij niet kan genezen.

Ondanks haar keuze om haar moeilijkheden te biologiseren gaat Boxsem aanvankelijk aan de slag met psychologische behandelingen. Sommigen lijken aan te slaan. Het gaat enkele jaren beter. De kinderen zijn inmiddels tieners. Ze vindt een baan, en boem, het gaat weer mis. Pas nu, inmiddels halverwege het boek, grijpt ze naar een antidepressivum. Een arts schrijft sertraline (Zoloft) voor.

Gezien haar geloof in het serotonine-verhaal is het teleurstellend dat Boxsem zo weinig vertelt over hoe zij het antidepressivum ervaart. "Na het aanvankelijke succes van de pillen werd ik in de maanden daarna steeds somberder." Wat was dat aanvankelijke succes? Hoe lang heeft dat succes aangehouden? Dat ze toch steeds somberder werd had iedere junk kunnen verklaren. Gewenning. Cocaïne is immers evenals sertraline een SRI.

Ondanks de pillen of juist vanwege de pillen gaat het zo slecht met haar dat ze zich zeven weken laat opnemen. Ze vindt ver van huis een luxe kliniek met een hotel-achtige sfeer die niets lijkt op de algemene GGZ-inrichtingen. Alhoewel ze het hoofdstuk "Detox" noemt en de verpleegster zegt "We proberen hier juist zonder medicatie te werken" vertelt Boxsem niet of ze gestopt is met slikken. Blijkbaar niet, want later in het boek, de kinderen zijn al volwassen, besluit haar psychiater dat de sertraline "zijn werk niet meer deed." Ondanks de verstandige bedenkingen van Boxsem wordt zij zonder juist afbouwen van de jarenlange sertraline overgezet op een ander middel, venlafaxine (Efexor), evengoed een cocaïne-achtige stof.

"Helaas was er na zes weken niets aan mijn humeur veranderd, terwijl de bijwerkingen heftig bleven. … Ik had genoeg van de bijwerkingen en wilde zo snel mogelijk van de venlafaxine af." Waarschijnlijk waren die "bijwerkingen" niet van de venlafaxine maar onttrekkingsverschijnselen van de sertraline. Haar psychiater had blijkbaar nooit gehoord van taperingstrips en was zich niet bewust van de noodzaak daarvoor. Het stoppen van de venlafaxine gaat ook flink mis. Boxsem verhaalt over mensen die op het Internet stellen van hun depressie af te zijn, maar niet kunnen stoppen met de venlafaxine vanwege de onttrekkingsverschijnselen. Wat zij niet schijnt te hebben gelezen op het Internet is dat zelfs bij voorzichtig afbouwen met taperingstrips, de schade van jaren slikken van SRIs niet teruggedraaid wordt. Heeft zij geen onvrijwillige spiertrekkingen, vooral van de tong? Die kan ze nadat ze gestopt is alsnog krijgen.

Blijkbaar eindelijk van de pillen af, probeert Boxsem "een paar weken EMDR-sessies" waar zij bijna niets over vertelt. Beter schijnt zij in ieder geval er niet van te worden. Dan leest ze in de Volkskrant over Transcraniële Magnetische Stimulatie. Dat zal haar genezen! Haar man "trok een verontrust gezicht … Een soort elektroschok dus?" Aan haar omschrijving van wat zij meemaakt tijdens de behandeling met elektromagnetische straling valt te vernemen dat het niet zomaar onschuldige kwakzalverij is. Wellicht hebben de wappies nog gelijk over 5G-masten?
 
Aan het eind van het boek slikt ze een oude-generatie tricyclisch antidepressivum. Als ze meer wist over hoe die chemische stof een antidepressivum werd had ze er wellicht niet voor gekozen.

Ondanks dat ze herhaaldelijk klaagt over gewichtstoename, staat op de achterflap een aantrekkelijke, niet dikke vrouw afgebeeld. Ze is vast ook lief. Je zou haar tijdens het lezen graag af en toe een knuffel geven. Je gunt het boek een happy end, maar helaas. 

Wat dan ook de oorzaken van haar moeilijkheden, geen enkele behandeling heeft een oplossing geboden. Haar kinderen hebben haar nooit anders gekend dan "ziek." 
 
In een van de hoofdstukken maakt zij een lijst op van de kosten in het eerste jaar van "ziekte". Het boek, gepubliceerd in 2021, spant 18 jaar. Alle behandelingen kosten geld. Voor het luxe gesticht moest zij weliswaar €7.500 aan eigen bijdrage betalen, wat voor haar familie zwaar was om op te brengen, maar in werkelijkheid was dat bedrag slechts een fractie van de totale kosten. Ook voor de andere behandelingen zal ze slechts een relatief triviaal eigen bijdrage hebben betaald. De rest is opgebracht door ons, "de samenleving" die volgens haar schuldig is aan haar ziekmakende stress. Het valt niet na te gaan in hoeverre het geknoei aan haar hersenen met pillen en elektromagnetische velden haar juist erger heeft gemaakt. Alhoewel veel mensen hebben verdiend aan haar omarming van de biologische uitleg van haar levensmoeilijkheden, heeft het haarzelf, haar gezin en de samenleving alleen schade aangebracht.
 
Uit dit boek blijkt geen reden om de GGZ te handhaven. Ook huisartsen zouden moeten stoppen met psychofarmaca voor te schrijven. Een deel van het bespaarde geld kan gaan naar die gezinscoachen, bakers, huishouders en andere praktische hulp waar Boxsem van zou hebben geprofiteerd.

Dat Boxsem haar eigen ervaring biologiseert is haar goed recht. Blijkbaar vindt zij troost in die visie. Het boek is nog niet half uit wanneer ze de rest van haar gezin ook biologiseert. Eerst aan de beurt is de huilbaby, die inmiddels naar school gaat. Hij heeft ADHD en moet aan de Ritalin. Zijn vader "was bang voor de effecten ervan op lange termijn" maar blijkbaar is moeders stem doorslaggevend. Dan bedenkt Boxsem dat "ADHD is erfelijk in de mannelijke lijn, wat opeens ook veel conflicten en misverstanden met [haar man] verklaarde". Het dochtertje heeft dyslexie en later ook ADHD. Alhoewel het vraagstuk of haar man Ritalin slikt punt van discussie is in het gesticht, vermeldt het boek niet of vader en dochter ook slikken.

Over de oorzaak van háár ziektes is Boxsem duidelijk: stress. Aan het eind van het boek merkt zij terecht op dat kinderen op school ook blootgesteld worden aan stress. Maar wat te denken van haar man? Zou haar constante gefoeter op hem bij hem geen stress opleveren? Gefoeter niet over dat hij drinkt, gokt, slaat of vreemdgaat, nee, hij heeft de kledingmaten van de kinderen niet in zijn hoofd of is vergeten de verzekering van de auto waar ze beide in rijden te verlengen. Zou dat gefoeter niet een meer aannemelijke oorzaak zijn voor de echtelijke ruzies dan een vermeende erfelijke aandoening bij hem?

En wat te denken van stress bij een pasgeborene? De ene zuigeling neemt genoegen met een fles en een bedje, de andere kan de scheiding van het lichaam van de moeder niet verdragen. Daarom werden en worden nog steeds in sommige maatschappijen baby's gedragen in een doek op het lichaam van de moeder. Het heen en weer geslinger van een peuter tussen huis en crèche is evengoed stressvol. Een werkdag schiet voor een volwassene zo voorbij, maar een peuter kan geen klok lezen. Hij weet niet of hij zijn ouders ooit zal terugzien. Vandaar het fenomeen dat een kind op de crèche op het moment van wederzien met de ouder in plaats van blij te zijn in huilen uitbarst. Zoals Boxsem over zichzelf opmerkt, stress, eenmaal ingezet, kom je niet zo makkelijk van af.

Status, merkt Boxsem op, verkrijg je van je werk. Wanneer ze een bekende tegenkomt die vraagt wat zij tegenwoordig doet, besluit ze na wat aarzelen de "waarheid" te zeggen, "niets". Niets? Alhoewel haar moeder haar vertelde, "Ik had geen betaalde baan, maar heb nooit gedacht dat ik niet werkte," telt voor Boxsem haar rol als echtgenote, huisvrouw en moeder blijkbaar voor niets. In het begin van het boek citeert Boxsem grappend feministe Gloria Steinem die zelf geen kinderen had. Het zijn de feministen die vrouwen trachten te overtuigen dat moederschap een te minachten beroep is. Kinderen kunnen beter de kinderopvang in zodat de vrouw haar handen vrij heeft om zich te ontwikkelen en economisch zelfstandig te zijn. Blijkbaar is zelfs de status "patiënt" hoger dan dat van "moeder."

Boxsem probeert telkens zich te ontworstelen aan haar schuldgevoelens. Zij kan immers niets doen aan haar ziekte, het is lichamelijk. Schuld heeft inderdaad geen zin. Verantwoordelijkheid is iets anders dan schuld.
 
Egodocumenten zijn waardevol voor hun persoonlijke getuigenissen. Zij vertellen ons meer waarheidsgetrouw wat de persoon heeft meegemaakt dan de verslagen van deskundigen. Er zit wel een donker randje aan. Boxsem schrijft niet alleen over zichzelf maar ook over haar man en kinderen. Weliswaar hebben zij een andere achternaam, maar gezien die in het boek staat, ligt hun privacy te grabbel.

*Op pagina 9 staat dat zij vijfentwintig jaar voor de televisie heeft gewerkt. Het verhaal begint op pagina 16,  Sinterklaasavond 2003. Toen "ontstond er kortsluiting in [haar] hersenen." Gezien ze in 1967 is geboren volgens de achterflap, was ze in 2003 36 jaar. Dan moet ze dus bij de TV zijn begonnen op leeftijd 11?

6.3.21

Voor de zwevende kiezer, hier alvast een rij politieke partijen om niet op te stemmen.

Want als er iets is dat de statistieken over zelfmoord tonen, dan is het dat behandelingen averechts werken.

De maatregelen tegen corona blijken influenza buiten de deur te houden.

Wat fijn dat de maatregelen, alhoewel niet bijzonder effectief tegen corona, fantastisch werken tegen griep...

4.3.21

Er wordt al jaren maar weinig geld geïnvesteerd in onderzoek naar psychische klachten.

Psychische klachten kúnnen niet onderzocht worden. De psyche is geen materie, en de variabelen, die bij onderzoek uitgesloten moeten worden, zijn oneindig.

Bauke Koekkoek -- een parel van de GGZ

Dagblad Trouw publiceert regelmatig columns van Bauke Koekkoek die werkt bij de crisisdienst van de GGZ. Zijn heldere inzichten in tegenstelling tot wat men gewoonlijk tegenkomt bij de GGZ zijn een verademing.

Een horloge met gps-tracker zodat psychiatrische patiënten makkelijk terug te vinden zijn...

... is een voortreffelijk idee. 

Maar: 
De behandelaars hebben gezegd dat het chronisch en ongeneeslijk is, maar dankzij medicatie, begeleiding en zorg is hij ‘stabiel’.
Dat is niet waar want hij verdwijnt regelmatig, weet dan vaak niet eens waar hij geweest is en bij onttrekking van de "medicatie" raakt hij "zwaar psychotisch". Niet dankzij maar juist vanwege de "medicatie" is hij chronisch ziek en onomkeerbaar onstabiel.

2.3.21

De besmettingsmythe door Cowan en Fallon-Morell (2020)

deze boekrecensie is van Mira de Vries

Wappies, gekkies, en komplotdenkers, zo worden ze genoemd, mensen die denken dat de Covid-19 pandemie wordt veroorzaakt door 5G-straling. Waar komt dat geloof vandaan?

Normaal gesproken publiceren wij op deze blog geen recensies van Engelstalige boeken. Omdat we over dit onderwerp geen Nederlands boek kennen, maken we een uitzondering. De eerste auteur is volgens Wikipedia opgeleid als medische arts.

De hoofdstelling van deze auteurs is dat ziekten nooit besmettelijk zijn. Pasteur had ongelijk. Gifstoffen, niet microben, zijn de oorzaak van ziekten. Bacteriën helpen het lichaam te zuiveren van die gifstoffen tenzij hun zuurstof wordt afgeknepen waardoor ze zelf gifstoffen gaan uitstoten. Bacteriën zijn dus aanwezig bij ziekten zoals brandweermensen aanwezig zijn bij brand. Wat wetenschappers aanzien voor virussen zijn in werkelijkheid exosomen, cel-onderdelen die cellen schoon en heel houden.

Een voorbeeld van gifstoffen die in de natuur voorkomen zijn toxische dampen uit moerassen die volgens de auteurs de ziekte malaria veroorzaken, en niet bacillen die overgedragen worden door muggen. Voor mij is dit een aantrekkelijke stelling omdat ik heb gewoond in een land waar tijdens de korte periode van het interbellum malaria geheel is uitgeroeid, niet met vaccinaties, maar met het planten van eucalyptusbomen die de moerassen opdroogden. De muggen zijn er nog. Wat ik niet weet is of ook malaria voorkomt in regio's waar geen moerassen met toxische dampen zijn.

De auteurs zijn fervente voorstanders van een dieet rijk aan dierlijke vetten, zoals levertraan, organen, eigeel, boter, room, viseieren, schaalvis, vette vis, reuzel en vet en lever van gevogelte. Alleen daarin zitten de nodige vitamines A, D en K2, stellen zij. Waar, maar wat ze er niet bij vertellen is dat we deze vitamines niet uit voedsel hoeven te verkrijgen omdat het menselijke lichaam zelf hen aanmaakt. Volgens de auteurs verstoren plantaardige voedselsoorten als bonen, noten en granen de koper/zink verhouding waardoor mensen meer gevoelig kunnen raken voor elektromagnetische straling. Hun bron hiervoor is een Internetforum. Mij overtuigen ze zeker niet met hun dierlijke vetten gezien ik al zeven decennia prima gedij op precies zo'n door hun verfoeid plantaardig dieet. Ik heb last van geen van de ziekten die zij mij voorspellen: suikerziekte, hart- en vaatziekte, nierziekte, hoge bloeddruk en kanker. Ik zou uiteraard een zeldzame uitzondering kunnen zijn zoals de verstokte roker die na zijn tachtigste nog leeft. Bovendien zal ik vast nog wel zo'n ziekte oplopen, immers, óóít zal ik aan íéts moeten overlijden. In India, 's werelds meest bevolkt land na China, wonen hele volksstammen die zich aan een plantaardig dieet houden in verband met hun levensbeschouwing zonder dat de bevolking daar dreigt terug te lopen. Een dieet met dierlijke vetten hoeft niet schadelijk te zijn (behalve voor de dieren) maar noodzakelijk is het ook niet.

Wat ik meer kan waarderen is hun poging uit te leggen wat de psyche is. Zij wijzen de mening van neurowetenschappers die de psyche gelijkstellen aan de hersenen af. Dat noemen ze vergelijkbaar met het geluid uit een radio gelijk te stellen met de onderdelen van die radio. Alhoewel de radio nodig is om het geluid te ontvangen gelooft niemand dat het geluid ontstaat in de radio.

Betreffende Covid-19 ontkennen de auteurs, anders dan Reiss en Bhakdi, niet het bestaan van de pandemie. Zij stellen enkel dat er geen besmettelijke virus aan ten grondslag ligt. De pandemie wordt volgens hen veroorzaakt door psychische spanning, gifstoffen en elektromagnetische straling. Om de rol van de straling te benadrukken geven zij voorbeelden van eerdere epidemieën. Zo hebben volgens hen kometen een elektromagnetische lading. Meermaals in de geschiedenis werden de verschijning van kometen gevolgd door epidemieën. Toen in de VS telegraaflijnen werden gebouwd werden veel mensen die in de buurt van de lijnen woonden ziek. Volgens hen verstoort elektromagnetische straling de beschikbaarheid van zuurstof in de lucht waardoor de mitochondria in ons lijf zuurstof niet kunnen omzetten in energie. Dit is volgens hen hoe 5G-masten tot ziekte leiden, samen met allerlei milieuvervuilende elementen. Bij oudere mensen, vooral in zorginstellingen, spelen daarbij ook een rol de eenzaamheid, angst en de toxische werking van pillen. Wat betreft al die pillen op recept die ouderen slikken, vragen wij bij MeTZelf ons ook af of dit van invloed is op de weerstand tegen ziekten.

Volgens de auteurs is de uitrol van het 5G-netwerk begonnen in Wuhan, China. Ze zeggen er niet bij of zij stellen dat de verdere uitrol over de hele wereld samenviel met de verspreiding van de Covid-19-pandemie. Ze hadden hun argument kracht bij kunnen zetten met een grafiek zoals de grafiek die ze presenteren om te overtuigen dat kinderverlamming wordt veroorzaakt door het insecticide DDT.
Gezien ze dat niet doen, zou het handig zijn dat het RIVM zo'n grafiek publiceert, als er überhaupt al 5G in Nederland is, want het laatste dat wij ervan gehoord hebben is dat dat niet het geval is. Met een grafiek wordt meteen duidelijk dat er wel of niet verband is tussen Covid-19 en 5G. Het zou een inhoudelijk repliek zijn dat meer gewicht in de schaal legt dan mensen uit te schelden voor wappies en komplotdenkers.

Niet dat met een grafiek de discussie zou verstommen. Maar het zou zich hopelijk verplaatsen naar de échte vraagstukken waar de discussie ons inziens over zou moeten gaan:
  • Hoe betrouwbaar is de medische wetenschap?
  • Hoe transparant is de overheid?
Het boek is helder geschreven in niet moeilijk Engels. Wil je het zelf lezen, kun je het niet bij Amazon bestellen omdat het daar is verbannen alhoewel andere publicaties van dezelfde auteur(s) er nog wel verkrijgbaar zijn. Bij boekwinkels inclusief Bol.com is dit boek wel te bestellen.

Wij bedanken de heer Cor Fransman voor het doneren van dit boek aan onze bibliotheek.


Update: 

Inmiddels een ander boek gelezen, De Onzichtbare Regenboog. In dit boek staan wél de grafieken die bij Cowan ontbreken. Covid-19 wordt er wijselijk niet in genoemd, maar er worden sterke aanwijzingen aangedragen voor de gezondheidsschade door elektromagnetische straling.

25.2.21

Voor een op de vijf Nederlanders zijn wetten te complex

Voor vier op de vijf rechters zijn wetten te complex ... vooral wanneer het om zorg gaat.

18.2.21

Tijd voor eerherstel Surinaamse vakbondsleider Louis Doedel.

De eer kan hersteld worden, het leven nooit.

11.2.21

Mensen zijn ingewikkeld

Een pleidooi voor acceptatie van de werkelijkheid en het loslaten van modeldenken.

door Floortje Scheepers - 2021

boekrecensie van Mira de Vries

Scheepers heeft de klok horen luiden. In vrij eenvoudige en duidelijke taal schetst zij voortreffelijk wat er loos is aan de GGZ. Toch, zoals zo veel psychiaters die kritische boeken schrijven, bereikt zij niet de conclusies waar haar eigen argumenten toe leiden. Ze weet (nog?) niet waar de klepel hangt.

Ze begint met de vraag, summier samen gevat, waarom presteert de GGZ zo slecht?

Haar antwoord houdt onder andere in dat we verwachten dat mensen voldoen aan bepaalde normen. Wanneer ze daarvan afwijken, beschouwen we hen als ziek. Wellicht zijn in een bepaalde fase van de evolutie die afwijkingen juist van belang geweest voor het overleven.

Psychiatrische diagnostiek leidt tot "verdinglijking". Het zoekt de afwijking in het individu in plaats van in "een extreem complex samenspel van factoren". Bovendien bestaat de diagnostiek uit cirkelredeneringen. "De stoornis vrijgezel kenmerkt zich … door factoren als 'vaker eenpersoonsmaaltijden bestellen', 'minder watergebruik op jaarbasis', en zelfs 'geen partner hebben'" spot zij.

Ze kiest bewust voor het woord "patiënten" in plaats van "cliënten". Vervolgens herdefinieert zij de patiënt als iemand die "mentaal ontregeld" is. Het woord "mentaal" is een vage anglicisme. "Ontregeld" dekt evenmin de vele totaal verschillende omstandigheden waardoor mensen in de GGZ verzeild raken. Dat vrijwel iedere psychiater de betekenis van woorden die gebruikt worden in de psychiatrie zelf invult, en daar ook nog eens eigen terminologie aan toevoegt, leidt tot spraakverwarring waar Scheepers, ondanks haar uitmuntende inzichten, aan mee doet. Hoe onderscheid zou kunnen worden gemaakt tussen mensen die mentaal geregeld en mentaal ontregeld zijn komt niet uit de verf.

Terwijl zij zich afvraagt of, en zo ja, hoe het kan dat elektroschok effectief is, stelt zij niet dezelfde vraag in verband met psychofarmaca. Het zijn volgens haar geen wonderpillen maar soms effectief, al hebben we geen flauw idee waarom. Ze erkent heftige bijverschijnselen en dat stoppen moeilijk gaat. Zij geeft aan dat bij gevonden afwijkingen in de hersenen van psychiatrische patiënten, die afwijkingen het gevolg zouden kunnen zijn in plaats van de oorzaak van de klachten. Maar dat psychofarmaca (zowel als andere middelen op doktersrecept evenals illegale middelen) vaak juist de oorzaak zijn van wat zij noemt "mentale ontregeling" oppert zij niet.

Uiteraard doe ik haar tekort door haar voorstellen voor oplossingen hier extreem beknopt weer te geven. Toch maar een greep: gelijkwaardige relatie met de patiënt, netwerken om de patiënt heen, luisteren naar de patiënt en een inclusieve samenleving. Het zijn mooie idealen, maar niet realistisch. Een gelijkwaardige relatie tussen GGZ-medewerker en patiënt is niet mogelijk, zoals psychoanalyticus Jeffrey Masson in zijn boek Against Therapy uitlegt. Netwerken zullen falen omdat met z'n velen men nog steeds niet weet hoe verandering te brengen in de situatie. Luisteren naar de patiënt zou je denken is vanzelfsprekend, maar het feit is dat de meeste psychiaters er geen tijd voor hebben of misschien geen zin. Een inclusieve samenleving is al helemaal een onbereikbaar ideaal. De samenleving wil juist dat de GGZ haar verlost van de patiënt. 

Scheepers ziet heil in het inzetten van ervaringsdeskundigen want die zouden de patiënt beter kunnen begrijpen. Maar de ervaringsdeskundige is deskundig alleen over zijn eigen ervaring. Van de ander weet hij niets meer dan de psychiater of de psycholoog. Zodra de ervaringsdeskundige toetreedt als medewerker van de GGZ is hij geen lotgenoot meer maar wordt onderdeel van het machtsblok dat zich bóven de patiënt stelt en tégen hem richt. 

Desalniettemin klinkt de empathie van Scheepers voor haar doelgroep op iedere pagina. Psychiaters die boeken schrijven stellen altijd dat zij het beter doen dan anderen, maar bij deze auteur komt het geloofwaardig over. Iedereen die in de GGZ verzeild raakt zou dankbaar zijn om met deze psychiater te maken te krijgen. Helaas is de kans dat haar methodes door de gehele GGZ worden overgenomen nihil, want zoals "menselijk gedrag ontstaat uit een onmeetbaar aantal complexe interacties" zo ontstaat het gedrag van GGZ-medewerkers uit een complex stelsel van belangen.

In het eerste hoofdstuk stelt Scheepers: "De psychiatrie … is een medisch specialisme en valt dus onder de geneeskunde." Inderdaad, psyche betekent ziel en -iatrie betekent geneeskunde. Geneeskunde van de ziel, dus. 

Later citeert zij critici van de psychiatrie die stellen dat "geen enkel nieuw model tot nieuwe manieren van wetenschap zal leiden als niet eerst erkend wordt dat er zaken zijn die niet bestaan uit materie maar die 'onzichtbaar' zijn." Waarom zij die opvatting toeschrijft aan anonieme critici zonder goed- of afkeuring blijft in het midden. Wellicht durft zij niet voor haar mening uit te komen uit angst voor de hoon van haar collega's? Jammer, want juist hier hangt de klepel. 

De psyche = niet materie
Niet materie = niet waarneembaar
Niet waarneembaar = geen wetenschap mogelijk
Geen wetenschap = nepgeneeskunde 

Geneeskunde van de psyche kan niet bestaan omdat de twee onverenigbaar zijn, zoals getrouwde vrijgezellen. Psychiatrische behandelingen zijn vergelijkbaar met de steen der wijzen van de alchemisten. De psychiatrie berust op bedrog en parajustitiële vrijheidsberoving. Er zijn zeker manieren om sommige mensen die zelf om hulp vragen op weg te helpen zoals Scheepers mooi uitlegt, maar niet binnen de gezondheidszorg. 

Na ieder hoofdstuk behalve de laatste staan enkele pagina's van reacties die de auteur heeft uitgenodigd van psychiaters, psychologen, ervaringsdeskundigen, schrijvers en anderen, alsof het een soort discussie is. Deze pagina's verstoren haar helder en bondig betoog, en maken het boek onnodig lang. Ik raad de lezer aan deze pagina's over te slaan. Maar lees wel het verhaal van Scheepers, zeer de moeite waard.

9.2.21

Psychedelisch middel wordt ingezet tegen depressie ... Zou het de derde behandeloptie worden kunnen de kosten oplopen tot 1,7 miljard per jaar.

Verdeel 1,7 miljard per jaar contant onder de mensen die voor het middel in aanmerking komen, en dan zul je zien hoe snel ze opvrolijken.

30.1.21

Journalist van Zembla zoekt contact ivm afbouwen antidepressiva

Beste lezers,

Bent u van plan om binnenkort te beginnen met de afbouw van uw antidepressiva, of bent u net begonnen? Of wilde u in de afgelopen twee jaar afbouwen maar is dat niet gelukt? Dan kom ik graag met u in contact.

Ik ben journalist voor het tv-programma Zembla en doe onderzoek naar ervaringen van mensen die met antidepressiva willen afbouwen. Een traject dat niet voor iedereen even makkelijk of haalbaar is. Goede informatie, begeleiding en beschikbare medicatie zijn belangrijk. Ik zou graag beter zicht willen krijgen op de huidige situatie voor patiënten.

Uw ervaringen kunnen me hierbij helpen.

Graag zou ik willen weten: Op welke manier bouwde u af of gaat u afbouwen? Hoe was/is de begeleiding van uw arts of behandelaar? Is uw afbouwmedicatie beschikbaar en wordt het vergoed? Kortom: wordt u goed geholpen?

Een eerste gesprek is altijd vrijblijvend en vertrouwelijk. Het staat ook los van deelname aan een uitzending.

Mogen wij met u in contact komen? Mail dan naar nikki.van.der.westen@bnnvara.nl

- Nikki van der Westen – Zembla BNNVARA

8.1.21

Ze kan pas zo’n vijf maanden later terecht. In de tussentijd ziet Edward zijn dochter wéér afglijden.

Misschien glijdt ze af niet van het wachten maar van de pillen? Denkt Edward heus dat zijn dochter van het verblijf in een instelling béter zal worden?

Blogarchief