"Het autistische kind had dat vast gekregen door die ijskastmoeder. En de adhd zou wel het gevolg zijn van te veel kleurstoffen. We weten nu dat erfelijkheid bij beide aandoeningen een grote rol speelt.''

Dat weten we helemaal niet.

Meisjes, geboren in 2003, ontvangen een oproep voor de inenting tegen baarmoederhalskanker (HPV).

Baarmoederhalskanker is een zeldzame ziekte die bovendien in een vroeg stadium opgespoord en behandeld kan worden. Daarentegen weten we niet wat de lange-termijn effecten van de inenting zijn en of het überhaupt effectief is.

,,Wie anders dan een patiënt is beter in staat om de zorg te beoordelen,'' zegt IGZ woordvoerder Thom Meens.

Door een zogenoemde taperingstrip wordt de dosis steeds een beetje lager, zodat de kans op onttrekkingsverschijnselen verminderd wordt.

Nóg beter: niet eraan beginnen.

Ondanks afspraken gebruikte hij zijn anti-psychotische medicatie niet.

M.a.w., hij zat in de onttrekkingsverschijnselen. Deze moord was niet gepleegd als hij nooit door psychiaters was gedrogeerd.

Dit is Jan. Jan zit niet lekker in zijn vel. Hij huilt vaak. Wat is er aan de hand met Jan?

Wordt Jan geprikt door een luierspeld? Nee, want hij draagt een wegwerpluier.
Heeft Jan honger? Nee, want hij heeft net een fles gedronken.
Is Jan eenzaam? Nee, want hij is op de crèche.

Waarom huilt Jan dan?

Misschien heeft Jan ... een DEPRESSIE.

Depressie bij zuigelingen en kleuters wordt zwaar onderschat. Ouders schamen zich erover te praten. Artsen zien de symptomen vaak over het hoofd.

Wij eisen van minister Schippers onderzoek naar DEPRESSIE bij zuigelingen en kleuters!!!

Dit bericht is satire.

Reclamecampagne linea recta uit de koker van de farmaceutische lobby op rekening van de belastingbetaler...

We zeggen het nogmaals: privacy in de gezondheidszorg bestaat niet

Eén op de tien veertig- tot vijftigjarigen geeft aan het afgelopen jaar depressief te zijn geweest. Na de 'midlifecrisis' hebben ze minder vaak last van zo'n crisis.

Maar wel van onttrekkingsverschijnselen van de antidepressiva.

Geachte mevrouw Noera Kieviet, Welke farmaceut heeft uw onderzoek gefinancierd?

Wij raden u aan niet te beginnen met antidepressiva, en als u al begonnen bent, niet zwanger te worden. Ieder kind heeft recht op een ongedrogeerde moederschoot en een ongedrogeerde moeder.

,,De arrestant was zeer agressief en zat mogelijk onder de medicijnen"

Met zekerheid zat hij onder de 'medicijnen' en dat zal ongetwijfeld de oorzaak van de 'agressie' zijn geweest, naast dat hij wellicht fout werd bejegend. Wel opmerkelijk dat de politie altijd klaar staat om personeel van zorginstellingen bij te staan, maar nooit om de verzorgden bij te staan wanneer zij het slachtoffer van agressie van het personeel zijn.

Zes proefpersonen raakten onwel. Een van hen is vrijdag in het universitair ziekenhuis in Rennes klinisch dood verklaard.

Van cannabis gaat niemand dood. Pas wanneer dit relatief onschuldig goedje wordt omgezet in een farmaceutisch product wordt het levensgevaarlijk.

Baas in eigen buik ... behalve wanneer de dokter anders bepaalt.

Voorgestelde juridische procedure is wassen neus.

Een wetswijziging maakt het mogelijk alternatieve genezers net als reguliere artsen te controleren op kwaliteit.

Te voorspellen valt dat de alternatieve genezers compleet anders worden aangepakt dan reguliere artsen. Reguliere artsen die slecht functioneren worden immers grotendeels door het systeem van inspectie en tuchtcolleges juist beschermd.

baarmoederverwijdering

Onlangs zijn op de Engelstalige versie van de MeTZelf website nieuwe boekrecensies en een link geplaatst rond dit onderwerp. De term die in de Nederlandse geneeskunde hiervoor wordt gebruikt is uterusextirpatie. In andere talen spreekt men over hysterectomie. Vaak worden bij deze ingreep ook de eierstokken en eileiders verwijderd.

In de Verenigde Staten zijn er al decennia vrouwenartsen zowel als activisten die ageren tegen verwijdering van de vrouwelijk organen. Zij wijzen erop dat in tegenstelling tot wat vrouwen meestal te horen krijgen van hun artsen, de baarmoeder en eierstokken niet alleen belangrijk zijn voor voortplanting, maar ook andere onvervangbare functies hebben op iedere leeftijd. De gevolgen van verwijdering worden onderbelicht terwijl de noodzaak wordt overdreven. 90% van alle aandoeningen die artsen aanleiding geven om over te gaan tot baarmoederverwijdering zijn goedaardig. Bij de resterende 10% blijkt in meer dan negen uit de tien gevallen uit pathologisch onderzoek dat er geen kwaadaardige aandoening was. Kanker bij deze organen is immers zeer zeldzaam (in tegenoverstelling tot bijvoorbeeld borstkanker). Daarnaast ervaren de meeste vrouwen nawerkingen, waarvan het meest frequent is verlies van seksueel genot. Maar ook verlies van de liefdesemotie, incontinentie, veranderde lichaamsvetverdeling en chronische pijn in buik, rug of zelfs polsen treden op. Tevens is aangetoond dat het risico op hart- en vaatziekten door de ingreep verdrievoudigd wordt. Over deze onderwerpen wordt weinig gepubliceerd, en in de Nederlandse taal nog minder tot niets.

Het standpunt van MeTZelf is niet voor of tegen verwijdering van de baarmoeder, maar dat het een eigen keuze dient te zijn van de vrouw. Om een keuze te maken heeft zij informatie nodig over zaken als hoe (on)schadelijk haar aandoening is, welke nadelen en risico’s kleven aan verwijdering, welke alternatieve behandelingen mogelijk zijn en het waarschijnlijke verloop wanneer niet wordt behandeld.

Artsen zijn niet altijd degenen door wie vrouwen het beste kunnen worden geadviseerd. Zij worden beïnvloed door hun medische opleiding, vaardigheden, belangen en vooroordelen, ook wanneer zijzelf vrouw zijn.

MeTZelf zoekt vrijwilligers voor het leiden van werkgroepen rond diverse thema’s waaronder baarmoederverwijdering. Wie o wie?

Boekrecensie

Die Hempelsche

Elvira Mathey geboren Hempel

eerste druk 1994

door ons aangeschafte druk 2005

Recensie van lid MeTZelf

Tot de hemel schreiend is dit verhaal van de enige bekende overlevende van het T-4 programma. Het is een soort verslag, een aaneenrijging van gebeurtenissen, nauwkeurig omschreven. Verbazingwekkend is hoe gedetailleerd de herinneringen zijn weergegeven, al was het slachtoffertje pas zes jaar toen zij van haar moeder werd gescheiden.

Nergens wordt uitgelegd waarom in 1940 het toen inmiddels 8-jarig meisje, nadat zij uitgekleed voor de deur van de gaskamer stond, zich weer mocht aankleden en naar een tuchthuis werd gebracht. Misschien heeft zij de reden zelf nooit geweten. Ook is zij niet gesteriliseerd zoals vele anderen op grond van de erfgezondheidswet.

De hoofdoorzaak voor haar eerste plaatsing in een inrichting was dat haar moeder om hulp had gevraagd bij de jeugdzorg. Haar vader was werkschuw en aan de drank. Conform de erfelijkheidsleer was dat voldoende reden voor artsen om het kind krankzinnig te verklaren. Ze werd regelmatig om onduidelijke redenen van gesticht naar gesticht overgeplaatst. Scholing kreeg zij niet, ze was immers ‘geestesziek’. In sommige inrichtingen waren personeelsleden die zich bijna menselijk gedroegen, maar daar mocht ze dan nooit lang blijven, of het lievere personeelslid was er zelf op een dag plotseling niet meer.

Haar jongere zusje, Lisa, speelt een belangrijke rol in het gevoelsleven van de auteur. Lisa was eerder uit huis geplaatst dan zij, maar ze kwamen elkaar in het gesticht in Uchtspringe weer tegen. Lisa had minder ‘geluk’ dan de auteur. Het meisje werd op grond van dezelfde wet nog vóór haar vijfde verjaardag vergast.

In 1941 is de toen 10-jarig auteur terug geplaatst onder de zorg van haar moeder. Niet helemaal duidelijk wordt waarom. Mogelijk had de moeder zelf haar weggehaald omdat ze de zorg niet vertrouwde. In ieder geval schijnt dat het quotum van 70.000 doden was bereikt en het personeel van de gaskamers zou overgeplaatst worden naar het oosten.

Ook als volwassene onderhield de auteur regelmatig contact met haar moeder en vader, die inmiddels waren gescheiden. Met wisselende eenvoudige baantjes -- ze was immers ongeletterd -- probeerde zij een bestaan op te bouwen. Op 19-jarige leeftijd kreeg zij een dochter die haar werd afgenomen omdat ze geen geld, geen opleiding en geen echtgenoot had.

Verder documenteert dit boek de jarenlange strijd van de auteur voor herstel van haar menselijke waardigheid, voor nietig verklaring van het rapport uit 1938 van de prof. dr. Fünfgeld waarin zij krankzinnig werd verklaard; en tegen de wet over erfgezondheid. Niet alleen was zij zelf belast door deze wet, maar ook haar dochter was volgens deze wet erfelijk belast, hoewel uit onderzoek was gebleken dat de auteur een bijzonder intelligente vrouw was. Het boek eindigt in 1997 met de woorden ‘Ik geef niet op.’ Hoewel de erfgezondheidswet al lang buiten werking was gesteld, werd zij pas in 1998 officieel opgeheven.

In het boek komen meerdere illustraties van haar ervaringen voor, schattig getekend al zijn de afgebeelde gebeurtenissen onbeschrijflijk afschuwelijk. Tevens staan enkele documenten en foto's afgebeeld.

Mw. Hempel is later getrouwd met Heinz Mathey die zij haar privé leraar noemde. Aan hem heeft zij een groot deel van haar boek gedicteerd, bang om fouten te maken. Ondanks dat het boek vragen oproept die niet beantwoord worden, is het van onschatbare historische waarde.

Wie o wie zal dit boek vertalen en publiceren, om de tekst toegankelijk te maken voor niet-Duitstaligen?

Het wordt volgens deskundigen steeds duidelijker dat er aan autisme iets te doen is... vanaf leeftijd acht weken...

Hoeveel decennia, ellende en €€€ zijn we verder voordat we ontdekken dat dit een propagandastunt is?
De volgende is stap is dat de psychofarmacie zich op deze lucratieve groept stort, hetgeen in de VS al gebeurt.

Artsen hebben ook emoties...

Met heel veel dank aan René Leisink

,,Het beschikbare onderzoek geeft geen eenduidig beeld van de werkzaamheid van de middelen tegen de complicaties van griep. Daarom adviseert de raad de behandeling met griepremmers te beperken tot risicogroepen''

Met andere woorden, ze blijken zinloos, ook bij risicogroepen. En juist die risicogroepen zijn extra gevoelig voor de schadelijke effecten.

Vier volkomen gezonden mensen, twee volwassenen en twee kinderen, structureel blootgesteld aan 'medicatie' vanwege niet meer dan testuitslagen.